دوعاى گيرا بوون

دوعاى گيرا بوون

پێغه‌مبه‌ر ()  فه‌رموويه‌تى : ((مَا أَصَابَ أَحَداً هَمٌّ وَلا حَزَنٌ فَقَالَ : اللَّهُمَّ إِنِّي عَبْدُكَ ، وَابْنُ عَبْدِكَ ، وَابْنُ أَمَتِكَ ، نَاصِيَتِي بِيَدِكَ ، مَاضٍ فِيَّ حُكْمُكَ ، عَدْلٌ فِيَّ قَضَاؤُكَ ، أَسْأَلُكَ بِكُلِّ اسْمٍ هُوَ لَكَ ، سَمَّيْتَ بِهِ نَفْسَكَ ، أَوْ عَلَّمْتَهُ أحَدَاً مِنْ خَلْقِكَ ، أَوْ أنْزَلَتَهُ فِـي كِتَابِكَ ، أَوْ اسْتَأْثَرْتَ بِهِ فِـي عِلْمِ الْغَيْبِ عِنْدَكَ ، أنْ تَجْعَلَ الْقُرْآنَ رَبِيعَ قَلْبِي وَنُورَ صَدْرِي وَجَلاءَ حُزْنِي وَذَهَابَ هَمِّي . إِلاَّ أَذْهَبَ اللهُ هَمَّهُ وَحُزْنَهُ وَأَبْدَلَهُ مَكَانَهُ فَرَجَاً)) [صحيح رواهُ أحمد رقم : (1 / 391) ، صححهُ الألبانـي في سلسلة الأحاديث الصحيحة رقم : (199)] . واته‌ : هه‌ركه‌سێك غه‌م و په‌ژاره‌ و ناڕه‌حه‌تىيه‌كى تووش ببێت و بڵێت : خوايه‌ من به‌نده‌ى تۆم ، وه‌ كوڕى پياوێكم كه‌ به‌نده‌ى تۆيه‌ ، وه‌ كوڕى ئافره‌تێكم كه‌ به‌نده‌ى تۆيه‌ ، پێشه‌سه‌رم له‌ ده‌ستى تۆدايه‌ ، حوكمى تۆ به‌سه‌رمدا په‌يڕه‌وكراوه‌ ، بڕيارى تۆ به‌سه‌رمدا ڕاست و دادپه‌روه‌رانه‌يه‌ ، داوات لێده‌كه‌م به‌ هه‌موو ناوێك كه‌ ناوى خۆتت پێ ناوه‌ ، يان فێرى كه‌سێكت كردووه‌ له‌ دروستكراوه‌كانت ، يان داتبه‌زاندووه‌ له‌ كتێبه‌كه‌تدا ، يان تايبه‌تت كردووه‌ به‌ خۆته‌وه‌ له‌ زانستى غه‌يبدا لاى خۆت ، كه‌وا قورئان بكه‌يت به‌ به‌هارى دڵم و رووناكى سێنگم و هه‌ڵگرى په‌ژاره‌م و لابه‌رى غه‌مم . ئيللا خوا غه‌م و په‌ژاره‌ى لاده‌بات و له‌ جێى ئه‌وه‌دا ده‌يگۆڕێته‌وه‌ به‌ دڵ فراوانى .

بيروباوه‌ڕت وه‌ربگره‌ له‌ قورئان و سوننه‌ت