فەرموودە . به‌ندايه‌تى ڕاسته‌قينه‌ به‌م شێوازه‌يه‌

 به‌ندايه‌تى ڕاسته‌قينه‌ به‌م شێوازه‌يه‌

عَنِ ابْنِ عُمَرَ (ڕەزای خوای لێبێت) قَالَ : ((دَخَلْتُ عَلَى النَّبِيِّ ( صلی الله‌ علیه‌ وسلم ) وَعَلَيَّ إِزَارٌ يَتَقَعْقَعُ ، فَقَالَ : مَنْ هَذَا ؟ قُلْتُ : عَبْدُ اللَّهِ بْنُ عُمَرَ ، قَالَ : "إِنْ كُنْتَ عَبْدَ اللَّهِ فَارْفَعْ إِزَارَكَ" ، فَرَفَعْتُ إِزَارِى إِلَى نِصْفِ السَّاقَيْنِ ، فَلَمْ تَزَلْ إِزْرَتَهُ حَتَّى مَاتَ)) مسند الإمام أحمد رقم : (6410) وسلسلة الأحاديث الصحيحة رقم : (1568)

واته‌ : ڕۆيشتمه‌ ژووره‌وه‌ بۆ لاى پێغه‌مبه‌رى خوا ( صلی الله‌ علیه‌ وسلم ) له‌ كاتێكدا كه‌ جلێكم له‌به‌ردابوو له‌ شۆڕيدا به‌ سه‌ر زه‌ويدا ئه‌م ديو و ئه‌و ديوى ده‌كرد ، پێغه‌مبه‌رى خوا ( صلی الله‌ علیه‌ وسلم ) فه‌رمووى : ئه‌وه‌ كێیه‌ ؟ وتم : (عبد الله)ى كوڕى (عُمَر) ، فه‌رمووى : ئه‌گه‌ر تۆ عه‌بدى خوايت ئه‌وا شه‌رواڵه‌كه‌ت به‌رز بكه‌ره‌وه‌ ، ده‌ڵێت : شه‌رواڵه‌كه‌مم به‌رز كردووه‌ تاوه‌كو نێوه‌ى پێم (لاقم) ، وه‌ به‌رده‌وام شه‌رواڵه‌كه‌ى (عبد الله) وابوو تاوه‌كو مرد .

وه‌رگێڕانى : مامۆستا محمد عبد الرحمن لطيف