بۆ ئه‌وه‌ى هه‌ست به‌ تامى ئيمان بكه‌يت

بۆ ئه‌وه‌ى هه‌ست به‌ تامى ئيمان بكه‌يت

عَنْ أَنَسٍ (ڕه‌زای خوای لێبێت) عَنِ النَّبِيِّ () قَالَ : ((ثَلاَثٌ مَنْ كُنَّ فِيهِ وَجَدَ حَلاَوَةَ الإِيـمَانِ : أَنْ يَكُونَ اللَّهُ وَرَسُولُهُ أَحَبَّ إِلَيْهِ مِمَّا سِوَاهُمَا ، وَأَنْ يُحِبَّ الْمَرْءَ لاَ يُحِبُّهُ إِلاَّ لِلَّهِ ، وَأَنْ يَكْرَهَ أَنْ يَعُودَ فِي الْكُفْرِ كَمَا يَكْرَهُ أَنْ يُقْذَفَ فِي النَّارِ)) صحيح البخاري رقم : (16) و (21) و (6041) وصحيح مسلم رقم : (163) . واته‌ : سێ خه‌سڵه‌ت و كردار هه‌يه‌ له‌ هه‌ركه‌سێكدا هه‌بێت ئه‌وا تام و چێژى شيرينى ئيمانى كردووه‌ :

ـ ده‌بێت خوا و پێغه‌مبه‌ره‌كه‌يى () له‌ لا خۆشه‌ويست تر بێت له‌ هه‌موو كه‌سانێكى تر جگه‌ له‌ ئه‌وان .

ـ وه‌ ده‌بێت ئه‌و كه‌سه‌ى كه‌ خۆشيده‌وێت خۆشينه‌وێت ته‌نها له‌به‌ر خوا نه‌بێت .

ـ وه‌ ده‌بێت پێى ناخۆش بێت بگه‌ڕێته‌وه‌ ناو كوفر و بێ باوه‌ڕى وه‌ك چۆن پێ ى ناخۆشه‌ فڕێ بدرێته‌ ناو ئاگره‌وه‌ .

عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ (ڕه‌زای خوای لێبێت) عَنِ النَّبِيِّ () أَنَّهُ قَالَ : ((مَنْ أَحَبَّ أَنْ يَجِدَ طَعْمَ الإِيـمَانِ فَلْيُحِبَّ الْمَرْءَ لاَ يُحِبُّهُ إِلاَّ لِلَّهِ عَزَّ وَجَلَّ)) مسند الإمام أحمد : (2 / 289) ، وحسنه الألبانـي في صحيح الـجامع : (5958) . واته‌ : هه‌ركه‌سێك پێى خۆشه‌ تام و چێژى ئيمان بكات ئه‌وا با مرۆڤى خۆش بوێت ته‌نها له‌به‌ر خواى گه‌وره‌ .

وه‌رگێڕانى : مامۆستا محمد عبد الرحمن لطيف