چـــل فه‌رمووده‌كه‌ى نه‌وه‌وى فه‌رمووده‌ى سى و هه‌شته‌م ( خواپه‌رستى هۆكارى لـێ نزيك بوونه‌وه‌ و خۆشه‌ويستييه‌ )

چـــل فه‌رمووده‌كه‌ى نه‌وه‌وى فه‌رمووده‌ى سى و هه‌شته‌م

 خواپه‌رستى هۆكارى لـێ نزيك بوونه‌وه‌ و خۆشه‌ويستييه‌

عَنْ أَبِى هُرَيْرَةَ ( ڕه‌زای خوای لێبێت )  قَالَ : قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ( صلی الله‌ علیه‌ وسلم )  : ((إِنَّ اللَّهَ تَعَالَى قَالَ : مَنْ عَادَى لِى وَلِيَّاً فَقَدْ آذَنْتُهُ بِالْحَرْبِ ، وَمَا تَقَرَّبَ إِلَيَّ عَبْدِى بِشَيْءٍ أَحَبَّ إِلَيَّ مِمَّا افْتَرَضْتُهُ عَلَيْهِ ، وَلاَ يَزَالُ عَبْدِى يَتَقَرَّبُ إِلَيَّ بِالنَّوَافِلِ حَتَّى أُحِبَّهُ ، فَإِذَا أَحْبَبْتُهُ كُنْتُ سَمْعَهُ الَّذِى يَسْمَعُ بِهِ ، وَبَصَرَهُ الَّذِى يُبْصِرُ بِهِ ، وَيَدَهُ الَّتِى يَبْطُشُ بِهَا ، وَرِجْلَهُ الَّتِى يَمْشِى بِهَا ، وَلَئِنْ سَأَلَنِى لأُعْطِيَنَّهُ ، وَلَئِنِ اسْتَعَاذَنِى لأُعِيذَنَّهُ)) صحيح البخارى رقم : (6502) .

واته‌ : به‌ڕاستى خواى به‌رز و پايه‌دار فه‌رموويه‌تى :  هه‌ركه‌سێك دژايه‌تى دۆستێكم بكات ئه‌وا من جه‌نگى له‌گه‌ڵدا ڕاده‌گه‌يه‌نم ، وه‌ عه‌بده‌كه‌م به‌ هيچ شتێك لێم نزيك نابێته‌وه‌ خۆشه‌ويستتر بێت له‌ لام وه‌كو ئه‌وه‌ى كه‌ فه‌رزم كردووه‌ له‌سه‌رى ، وه‌ به‌رده‌وام عه‌بده‌كه‌م خۆيم لـێ نزيك ده‌كاته‌وه‌ به‌ سوننه‌ته‌كان تاوه‌كو ده‌گاته‌ ئه‌و ئاسته‌ى كه‌ خۆشيم بوێت ، وه‌ ئه‌گه‌ر خۆشيم ويست ئه‌وا من ده‌بمه‌ ئه‌و بيستنه‌ى كه‌ پێ ى ده‌بيسێت ، وه‌ ئه‌و بينينه‌ى كه‌ پێى ده‌بينێت ، وه‌ ئه‌و ده‌سته‌ى كه‌ پێى ده‌دات له‌ شته‌كان ، وه‌ ئه‌و پێ يه‌ى كه‌ ڕێى پێ ده‌كات (1) ، وه‌ ئه‌گه‌ر داوام لـێ بكات ئه‌وا پێى ده‌به‌خشم ، وه‌ ئه‌گه‌ر په‌نام پێبگرێت ئه‌وا په‌ناى ده‌ده‌م .

(1) . تێبينييەك : لێره‌دا مه‌به‌ست به‌ (من ده‌بمه‌ ئه‌و بيستنه‌ى كه‌ پێ ى ده‌بيسێت ، وه‌ ئه‌و بينينه‌ى كه‌ پێى ده‌بينێت ، وه‌ ئه‌و ده‌سته‌ى كه‌ پێى ده‌دات له‌ شته‌كان ، وه‌ ئه‌و پێيه‌ى كه‌ ڕێى پێ ده‌كات) ئه‌وه‌ نييه‌ كه‌ خواى گه‌وره‌ خۆى ببێت به‌ ئه‌و ئه‌ندامانه‌ى خۆشه‌ويسته‌كه‌ى ـ به‌رزى و پاكى بۆ خوا له‌ ئه‌مه‌ ـ !!!

 به‌ڵكـو مه‌به‌ست پێى ئه‌وه‌يه‌ كـه‌ خواى گـه‌وره‌ وا له‌ خۆشه‌ويسته‌كـه‌ى ده‌كات كه‌وا ته‌نـها گوێ بيستى ئه‌و شتانه‌ ده‌بێت كه‌ خوا پێى خۆشه‌ ئه‌و بيانبيسێت ، وه‌ ته‌نها سه‌يرى ئه‌و شتانه‌ بكات كه‌ خوا پێى خۆشه‌ ئه‌و سه‌يريان بكات ، وه‌ ته‌نها ده‌ست بۆ ئه‌و شتانه‌ ببات كه‌ خوا پێى خۆشه‌ ئه‌و ده‌ستيان بۆ ببات ، وه‌ ته‌نها هه‌نگاو به‌ره‌و لاى شتانێك ببات كه‌ خوا پێى خۆشه‌ ئه‌و هه‌نگاويان به‌ره‌و لا ببات ..

به‌ واتايه‌كى تر : مه‌به‌ست پێى ئه‌وه‌يه‌ خوا خۆشه‌ويسته‌كه‌ى موه‌فه‌ق ده‌كات بۆ ته‌نها بيستن و بينين و ده‌ست بردن و ڕێكردن و هه‌نگاونان بـۆ ئه‌و شتانه‌ى كه‌ حه‌قه‌ و خوا پێى خۆشه‌ ..

يان به‌ واتايه‌كى تر : مه‌به‌ست پێى ئه‌وه‌يه‌ ئه‌و عه‌بده‌ كه‌ گه‌يشته‌ پله‌ى (خۆشه‌ويستى خوا) ئه‌وا هه‌نده‌ خوا ده‌ناسێت و هه‌ست به‌ ئاگا لـێبوون و ئاماده‌ بوونى خوا ده‌كات تا ده‌گاته‌ پله‌ى (ئيحسان) وه‌ كه‌ گه‌يشته‌ ئه‌م پله‌يه‌ ئه‌وا ئه‌و ئه‌ندامانه‌ى ته‌نها له‌و كردارانه‌دا به‌كاردێنێت كه‌ خوا پێى خۆشه‌ .

بڕوانه‌ بۆ ئه‌م سه‌رچاوانه‌ :

1 ـ فتح البارى شرح صحيح البخارى للـحافظ ابن حجر العسقلانـى : (11 / 418) .

2 ـ جامع العلوم والـحِكَم للـحافظ ابن رجب الـحنبلى : (2 / 345 ـ 347) .

3 ـ شرح الأربعين النووية للشيخ ابن العثيمين ص : (415) .

4 ـ الـمنحة الربانية فى شرح الأربعين النووية للشيخ صالـح الفوزان ص : (296) .

5 ـ شرح متن الأربعين النووية للشيخ صالـح بن عبد العزيز آل الشيخ ، شرح الحديث رقم : (38) .

تأليف : الإمام : مُحيى الدين النووى : وه‌رگێڕانى : محمد عبد الرحمن لطيف