پاڕانه‌وه‌ى قنوتى ويتر

پاڕانه‌وه‌ى قنوتى ويتر

1- (( اللهُمَّ اهدِني فِيمَنْ هَدَيتَ. وَعافِني فِيمَنْ عافَيتَ. وَتَوَلّني فِيمَنْ تَوَلّيْتَ. وَباركْ لي فِيما أعْطَيتَ. وَقِني شَرَّ ماقَضَيتَ. فإنّكَ تَقْضي وَلا يُقْضَى عَليكَ. إنّه لا يَذِلّ مَنْ وَالَيْتَ. [ولا يَعِزُّ مَنْ عادَيتَ]. تبارَكْتَ رَبَّنا وَتَعالَيتَ )).(207) (206) وه‌ تيايدا هاتووه‌ كه‌ ده‌فه‌رموێ: ئه‌مه‌م كرد خواى گه‌وره‌ لێى دوورخستمه‌وه‌/مسلم 4/1729. (1)  واته‌: خوايه‌ ڕێنمويم بكه‌ له‌گه‌ڵ ئه‌وانه‌دا كه‌ ڕێنمونيت كردوون. وه‌ پارێزراوو له‌ش ساغم بكه‌ له‌گه‌ڵ پارێزراواندا. وه‌پشتم بگره‌ له‌گه‌ڵ پشتگيرى لـێكراواندا. وه‌  له‌وه‌ى ده‌يبه‌خشيت پێم به‌ره‌كه‌تى تێ بخه‌و له‌خراپه‌ى ئه‌وه‌ى بڕيارت له‌سه‌رى داوه‌ بم پارێزه‌. به‌ڕاستى تۆ بڕيار ده‌ده‌يت و كه‌س بڕيار نادات به‌سه‌رتدا. وه‌ ئه‌وه‌ى تۆپشتى بگريت هه‌رگيز زه‌بوون نابێ و ئه‌وه‌ى تۆ دوژمنايه‌تى بكه‌ى هه‌رگيز به‌عيزه‌ت و به‌ده‌سته‌ڵات نابێ. پاكى و بێ گه‌ردى و به‌رزو بڵندى بۆ تۆيه‌ په‌روه‌ردگارمان. (1)(أخرجه أصحاب السنن الاربعة وأحمد والدارمي والحاكم والبيهقي و انظرأبوداود رقم(1425) والترمذي برقم(464) وصحّحهُ الألباني في الإرواء(429). ومابين المعكوفين للبيهقي وانظر صحيح الترمذي 1/144 وصحيح ابن ماجه  1/194 وارواء الغليل للألباني 2/172. 

تێبينى(1): شوێنى ئه‌م دوعايه‌ پێش چه‌مينه‌وه‌(ركوع)ه‌ به‌ پێچه‌وانه‌ى قنوتى كاتى سه‌غڵه‌تى(النازلة)ة وه‌ كه‌ له‌ دواى چه‌مينه‌وه‌دا ده‌كرێ. وه‌ له‌ پێغه‌مبه‌ره‌وه‌)( نه‌هاتووه‌ كه‌ ده‌ستى به‌رز كردبێته‌وه‌ له‌ قنوتى ويتردا. به‌ڵام له‌ هاوه‌ڵه‌كانه‌وه‌(ڕه‌زاى خوايان لێ بێت) هاتووه‌و هه‌ردوو شێوازه‌كه‌ دروسته‌. وه‌ صڵاوات دانيش له‌ دوايه‌وه‌ له‌ سه‌له‌فه‌وه‌ وارد بووه‌.

تێبينى(2): هيچى تێدا نى يه‌ ئه‌گه‌ر قنوته‌كه‌ بخاته‌ دواى چه‌مينه‌وه‌و زياد له‌و دوعايه‌ش له‌عنه‌ت له‌ كافران بكات و صڵاوات بدات له‌سه‌ر پێغه‌مبه‌ر()،وه‌ بپاڕێته‌وه‌ بۆ موسڵمانان له‌ نيوه‌ى دووه‌مى مانگى ڕه‌مه‌زاندا/ انظر قيام رمضان للألباني ص23. رواه ابن خزيمة في صحيحه 2/155. قال الأرناؤوطرجالهُ ثقات).

2- (( اللهُمَّ إنّي أعوذ بِرِضاكَ مِنْ سَخَطِكَ. وَبِمُعافاتِكَ مِنْ عُقوبَتِكَ. وَأعوذُ بِكَ مِنْكَ. لاأُحصي ثناءً عَليكَ. أنْتَ كَما أثنَيْتَ عَلَى    نَفْسِكَ )). (أخرجه أصحاب السنن الاربعة وأحمد. انظر صحيح الترمذي 3/180. وصحيح ابن ماجه 1/194 والارواء 2/175) واته‌: خوايه‌ په‌نا ده‌گرم به‌ڕه‌زاى تۆ له‌خه‌شم و تووڕه‌ بوونت. وه‌ په‌نا ئه‌گرم به‌لـێ بوورده‌يت له‌سزادانت و په‌نا ئه‌گرم پێت. ستايشم بۆت ژماره‌ ناكه‌م. تۆ به‌و جۆره‌ى كه‌خۆت وه‌سف و ستايشى خۆتت كردووه‌.

3- (( اللهُمّ إيّاكَ نَعْبُدُ. وَلَكَ نُصَلّي وَنَسْجُدُ. وَإلَيكَ نَسْعَى وَنَحفِدُ. نَرجو رَحْمَتَكَ. ونَخْشَى عَذابَكَ. إنَّ عَذابَكَ بالكافرينَ مُلحَقُ. اللهُمَّ إنّا نَستَعينُكَ، وَنَستَغفِرُكَ. وَنُثْنِي عَلَيْكَ الخَيْرَ. وَلا نَكفُرُكَ. وَنؤمِنُ بَكَ. وَنَخضَعُ لَكَ. وَنَخلَعُ مَنْ يَكفُرُكَ )).( أخرجه البيهقي في السنن الكبرى وصحَّح اسناده 2/211 وقال الشيخ الالباني(رحمه الله) في ارواء الغليل: وهذا اسناده صحيح 2/170. وهو موقوف على عمر(ڕه‌زای خوا لێبێت ) . به‌ڵام ئه‌م دوعايه‌ تايبه‌ته‌ به‌(15) ڕۆژى كۆتايى مانگى ڕه‌مه‌زان. ) واته‌: خوايه‌ تۆ ده‌په‌رستين و بۆ تۆ نوێژده‌كه‌ين و كوڕنوش ده‌به‌ين. وه‌ بۆلاى تۆ هه‌ڵپه‌ ده‌كه‌ين و خێرايى ده‌كه‌ين وئومێدى به‌زه‌يى تۆ ده‌كه‌ين و له‌سزاكه‌ت ده‌ترسين. به‌ڕاستى سزاكه‌ت بێ باوه‌ڕان ده‌گرێته‌وه‌. خوايه‌ پشت به‌تۆ ده‌به‌ستين و داواى لـێ خۆشبوونت لـێ ده‌كه‌ين و ستايشى چاكى تۆ ده‌كه‌ين و بێ باوه‌ڕ نابين پێت و باوه‌ڕت پێ دێنين و مل كه‌چين بۆت و دووره‌ په‌رێز ده‌وه‌ستين له‌و كه‌سه‌ى  كه‌ بێ باوه‌ڕه‌ پێت و خۆمانى لـێ داده‌ماڵين.

سه‌رچاوه‌ دوعاکان له‌ فه‌رمووده‌ ڕاسته‌کانی پێغه‌مبه‌ری خوا  صلی الله‌ علیه‌ وسلم