په‌له‌كردن له‌ به‌ربانگ دا وه‌ ڕۆژووان كه‌ى به‌ربانگ ده‌كات ؟

ڕۆژووان كه‌ى به‌ربانگ ده‌كات ؟

خواى په‌روه‌ردگار فه‌رموويه‌تى : ( ثُمَّ أَتِمُّواْ الصِّيَامَ إِلَى الَّليْلِ ) ، پێغه‌مبه‌رى خواش () ئه‌وه‌ى بۆ ڕاڤه‌ و ته‌فسير كردووين به‌ هاتنى شه‌و و پشت هه‌ڵكردنى ڕۆژ له‌ گه‌ڵ نه‌مانى بازنه‌ى خۆر له‌ گه‌ڵ ئاسۆدا ، له‌ باسه‌كانى پێشوشدا ئه‌وه‌نده‌ باسمان لێوه‌ كردووه‌ دڵى موسوڵمانانى شوێنكه‌وتوى سوننه‌ته‌كانى پێغه‌مبه‌ر () ئارام بگرێت له‌ وه‌رگرتنى جا ئه‌ى به‌نده‌ى خوا ، ئه‌مه‌ ووته‌ى پێغه‌مبه‌رى خوايه‌ () له‌ به‌ر ده‌ستتدايه‌ و خوێندوتنه‌وه‌ و حاڵه‌ته‌كانيشى شاراوه‌ نين له‌ لات و ده‌يانزانيت ، كرده‌وه‌ى هاوه‌ڵكانيش (ڕه‌زای خوای لێبێت) به‌چاوى خۆت ده‌بينى ، كه‌ چۆن شوێنى ئه‌و سونه‌تانه‌ كه‌وتوون هه‌نگاو به‌ هه‌نگاو .  له‌ (عمر)ى كوڕى (ميمون اڵاودى)يه‌وه‌ (ڕه‌زای خوای لێبێت) ده‌گێڕنه‌وه‌ كه‌ فه‌رموويه‌تى : " كَانَ أصْحَابُ مُحَمَّدٍ () أَسْرَعَ النَّاسِ إفْطَارَاً وَأبْطَأهُم سُحُورَاً " (أخرجه عبدالرزاق في ( المصنف ) رقم : ( 7591 ) بإسناد صحيحة الحافظ في ( الفتح ) : ( 4 / 199 ) ، والهيثمي في ( مجمع الزوائد ) : ( 3 / 154 ) ) . واته‌ : هاوه‌ڵانى پێغه‌مبه‌ر () له‌ هه‌موو خه‌ڵكى خێراتر بوون له‌ به‌ربانگ كردن و له‌ هه‌مووشيان خاوتر بوون له‌ دواخستنى پاشێودا .

په‌له‌كردن له‌ به‌ربانگ دا :

جا ئه‌ى براى باوه‌ڕدار ، هه‌وڵى به‌ربانگ كردن بده‌ كه‌ خۆر ئاوا بووو ، په‌نديش له‌ وه‌دا نيه‌ سوراييه‌كى تۆخ له‌ ئاسۆدا مابێت ، چونكه‌ ئه‌و كاره‌ت شوێنكه‌وتنى سوننه‌ته‌كانى پێغه‌مبه‌رى خوايه‌ () ، وه‌ پێچه‌وانه‌ كردنى جوله‌كه‌ و گاور ( خاچ په‌رست ) ه‌كانه‌ ، چونكه‌ جوله‌كه‌ و گاوره‌كان به‌ربانگ دوا ده‌خه‌ن بۆ كاتێكى دور و درێژ به‌شێوه‌يه‌ك تاكو ئه‌ستێره‌ له‌ ئاسماندا ده‌رده‌كه‌وێت ، ئه‌وه‌ش بزانه‌ شوێنكه‌وتنى ڕێبازى پێغه‌مبه‌ر () و دواكه‌وتنى سوننه‌ته‌كانى ده‌رخستنى دروشمه‌كانى ئايينه‌ ، وه‌ شانازى كردنه‌ به‌و هيدايه‌ته‌ى كه‌ موسڵمانانى له‌ سه‌ره‌ ، داواكارين له‌ خواى په‌روه‌ردگار هه‌موو مرۆڤ و جنۆكه‌شى له‌ سه‌ر كۆ بكاته‌وه‌ .  فه‌رمووده‌كانى پێغه‌مبه‌ر () له‌م بڕگانه‌دا ئه‌وه‌مان بۆ ڕوون ده‌كه‌نه‌وه‌ كه‌ :

په‌له‌ كردن له‌ به‌ربانگ دا هۆكارێكه‌ بۆ چاكه‌ :

له‌ (سهيل)ى كوڕى (سعد)ه‌وه‌ (ڕه‌زای خوای لێبێت)  ده‌گێڕنه‌وه‌ فه‌رموويه‌تى : پێغه‌مبه‌رى خوا () ده‌فه‌رمووێ :" لايَزالُ النَّاسُ بِخَيْرٍ مَا عَجَّلُوا الفِطْرَ " (أخرجه البخاري : ( 4 / 173 ) رقم ( 1957 ) ، ومسلم رقم : ( 1093 ) ) . واته‌ : به‌رده‌وام خه‌ڵكى له‌ چاكه‌دان ، تا ئه‌و كاته‌ى په‌له‌ له‌ به‌ربانگياندا ده‌كه‌ن .

(سه‌رچاوه‌ چۆنیه‌تی ڕۆژووی پێغه‌مبه‌ر(صلی الله‌ علیه‌ وسلم) له‌قورئان و فه‌رمووده‌)