|
فەرموودەعه‌قیده - بیروباوەڕی ڕاستڕوونکردنەوەی شەرعیبەهەشت و دۆزەخبیدعە و داهێنراوەکانبابەتی گشتی + وته‌ی زانایان و دانایان پەروەردە و خێزانبابەتی عەرەبیتاوان و حەرامکراوەکاننزا و پاڕانەوەژیاننامه و ڕووداو و بەسەرهاتەکانمانگی ره‌مه‌زانگۆشەی فه‌توا
|
چـــل فه‌رمووده‌كه‌ى نه‌وه‌وى فه‌رمووده‌ى سى و دووه‌م ( زه‌ره‌ر له خۆدان و زه‌ره‌ر به خه‌ڵك گه‌ياندن نييه ) چـــل فه‌رمووده‌كه‌ى نه‌وه‌وى فه‌رمووده‌ى
سى و دووه‌م زه‌ره‌ر له خۆدان و زه‌ره‌ر به خه‌ڵك
گه‌ياندن نييه عَنْ أَبِى سَعِيدٍ سَعْدِ بْنِ مَالِكٍ
بْنِ سِنَانٍ الْخُدْرِيِّ ( ڕه‌زای خوای لێبێت ) أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ ( صلی الله
علیه وسلم ) قَالَ : ((لاَ ضَرَرَ وَلاَ ضِرَارَ)) صحيح سنن ابن ماجه رقم :
(2341) وسنن الدراقطنـى رقم : (4597) . قَالَ الـحافظ ابن رجب الـحنبلى : (... وَقِيْلَ : الضَّرَرُ : أَنْ يُدْخِلَ
عَلَى غَيْرِهِ ضَرَرَاً بِمَا يَنْتَفِعُ هُوَ بِهِ ، وَالضِّرَارُ : أَنْ يُدْخِلَ
عَلَى غَيْرِهِ ضَرَرَاً بِمَا لاَ مَنْفَعَةَ لَهُ بِهِ ... وَرَجَّحَ هَذَا الْقَوْلَ
طَائِفَةٌ ، مِنْهُمْ ابْنُ عَبْدُ الْبَرِّ ، وَابْنُ الصَّلاَحِ ، وَقِيْلَ : الضَّرَرُ
: أَنْ يَضُرَّ بِمَنْ لاَ يَضُرُّهُ ، وَالضِّرَارُ : أَنْ يَضُرَّ بِمَنْ قَدْ أَضَرَّ
بِهِ عَلَى وَجْهٍ غَيْرِ جَائِزٍ) "جامع العلوم والـحِكَم" : (2 / 212)
.واته : زه‌ره‌ر به كه‌س مه‌گه‌يه‌نن به مه‌به‌ستى سوود گه‌ياندن به خۆتان ، وه
زه‌ره‌ريش به كه‌س مه‌گه‌يه‌نن به بێ سوود
گه‌ياندن به خۆتان . يان واته : زه‌ره‌ر به كه‌سێك مه‌گه‌يه‌نن
كه زه‌ره‌رى بۆتان نه‌بووه ، وه زه‌ره‌ر به كه‌سێكيش مه‌گه‌يه‌نن كه زه‌ره‌رى
بۆتان هه‌بووه به شێوه‌يه‌كى نـادروست . تأليف : الإمام : مُحيى الدين النووى :
وه‌رگێڕانى : محمد عبد الرحمن لطيف |
