|
فەرموودەعه‌قیده - بیروباوەڕی ڕاستڕوونکردنەوەی شەرعیبەهەشت و دۆزەخبیدعە و داهێنراوەکانبابەتی گشتی + وته‌ی زانایان و دانایان پەروەردە و خێزانبابەتی عەرەبیتاوان و حەرامکراوەکاننزا و پاڕانەوەژیاننامه و ڕووداو و بەسەرهاتەکانمانگی ره‌مه‌زانگۆشەی فه‌توا
|
فه‌زڵى ووتنى ئه‌م زيكره له دواى هه‌ستانه‌وه له ركوعدا فه‌زڵى ووتنى ئه‌م زيكره له دواى هه‌ستانه‌وه
له ركوعدا عَنْ رِفَاعَةَ بْنِ رَافَعٍ الزُّرَقِيِّ
، قَالَ: ( كُنَّا يَوْمًا نُصَلِّى وَرَاءَ النَّبِيِّ ( صلی الله علیه وسلم ) ،
فَلَمَّا رَفَعَ رَأْسَهُ مِنَ الرَّكْعَةِ ، قَالَ : سَمِعَ اللهُ لِمَنْ حَمِدَهُ
، قَالَ رَجُلٌ وَرَاءَهُ : رَبَّنَا وَلَكَ الْحَمْدُ ، حَمْدًا كَثِيرًا طَيِّبًا
مُبَارَكًا فِيهِ ، فَلَمَّا انْصَرَفَ ، قَالَ : مَنِ الْمُتَكَلِّمُ ؟ قَالَ : أَنَا
، قَالَ : رَأَيْتُ بِضْعَةً وَثَلاَثِينَ مَلَكًا يَبْتَدِرُونَهَا ، أَيُّهُمْ يَكْتُبُهَا
أَوَّلَ ) صحيح البخارى (1/202(799). واته : رفاعه ده‌ڵێت : ڕۆژێكيان ئێمه
نوێژمان ده‌كرد له دواى پێغه‌مبه‌رى خودا ( صلی الله علیه وسلم ) ، جا كاتێك پێغه‌مبه‌رى
خودا ( صلی الله علیه وسلم ) سه‌رى به‌رز كرده‌وه له ركوع و فه‌رمووى : ( سمع الله
لمن حمده ) واته : خوداى په‌روه‌ردگار وه‌ڵامى ئه‌و كه‌سه‌ى داوه كه حه‌مد و سوپاسى
خوداى په‌روه‌ردگارى كرد ، هه‌ر له‌م كاته‌يا يه‌كێك له هاوه‌ڵه‌كانى له دواى پێغه‌مبه‌رى
خودا ( صلی الله علیه وسلم ) ئه‌م دوعايه‌ى كرد كه له فه‌رمووده‌كه دا هاتووه
، ئه‌مه‌ش ماناكه‌يه‌تى: په‌روه‌ردگارى ئێمه هه‌ر بۆ تۆيه سوپاس و ستايش ، سوپاسێكى
زۆر دوور له ريا و سومعه وه حه‌مدێكى وا كه زۆر خێر و پاداشتى له‌گه‌ڵ بێت ، جا
كاتێك له نوێژ ته‌واو بوون ، پێغه‌مبه‌رى خودا ( صلی الله علیه وسلم ) فه‌رمووى
:كێ بوو ئه‌م دوعايه‌ى خوێند ؟ كه‌سه‌كه ووتى من بووم ، پێغه‌مبه‌رى خودا ( صلی الله
علیه وسلم ) فه‌رمووى : سى و ئه‌وه‌نده مه‌لائيكه‌ته په‌له‌يان ده‌كرد بزانن كاميان
ده‌توانێت پێش ئه‌وى تريان پاداشتى ئه‌م دوعايه بنوسێت . -
تێبينى : ووشه‌ى (بِضْع) له زمانى عه‌ره‌بيدا له (3) تاوه‌كو (10) به‌كاردێت
، واته : (34) يان (37) يان (39) مه‌لائيكه . ئامادەكردنی مامۆستا : هه‌ڵگورد مصطفى گه‌ڵاڵه‌يى |
